Kelims
De verfijning van toegepaste kunst in de Oosterse cultuur word weerspiegeld in de kleuren en patronen van volken die een eenvoudig en hard bestaan leiden. De geweven Kelims, dekens, paarden, ezels en kamelentuig hebben bescherming geboden tegen de gloeiende hitte, bittere koude, sneeuw en regen. Anders dan het Perzisch en Oosters tapijt, dat vaak voor de rijke hof hiërarchie op bestelling gemaakt werd is het vervaardigen van Kelims een echte volkskunst.
De geschiedenis van het vervaardigen van Kelims zal men nooit weten: Textiel rot en valt uit elkaar na een relatief korte periode behalve als het in ongewone omstandigheden bewaard word. Het kleine aantal Kelims of fragmenten daarvan dat opgegraven is laat zien dat de Ouden fantastische kwaliteit en technisch raffinement combineerden met creatief vernuft.
Voor het produceren van Kelims heeft men een weefgetouw nodig. Het weefgetouw is in principe buitengewoon simpel, toch heeft de eenvoud weinig van doen met de vaak vernuftige soorten weefsels die geproduceerd worden. De oudste voorstelling van een getouw waarop Kelims gemaakt werden vindt men op een Egyptische vaas uit 4000 jaar voor onze jaartelling. Waarschijnlijk is het getouw echter reeds ontwikkeld bij de allervroegste beschavingen.
